Magura Vyron V3

Waga bezlitosna Bikeboard pokazuje 753 gramy (175 mm/31,6 mm włącznie z pilotem zdalnego sterowania i bateriami).
Zaskakująco, jest to ponad 100 gramów więcej niż stara wersja, i logicznie również 100-200 g więcej niż u sztycy z przewodem.
Mimo to, Vyron MDS-V3 nie musi się ukrywać przed Rock Shox Reverb AXS (według danych producenta).

W przeciwieństwie do poprzedniej wersji, Magura teraz całkowicie postawiła na baterie nieładowalne - raz
baterię CR2 za główką sztycy, oraz klasyczną okrągłą baterię CR2032 w pilocie zdalnego sterowania.
Szwabowie obiecują do roku czasu działania, zanim trzeba będzie wymienić baterie.
W parze z rezygnacją z wbudowanego akumulatora idzie większa wytrzymałość: sztyca i pilot są teraz wodoodporne i certyfikowane zgodnie z IP-67. Podczas deszczu i mycia roweru (z niskim ciśnieniem wody) nie trzeba się już więc martwić.

Podczas gdy V1 i V2 korzystały ze standardu ANT+, aktualna wersja używa teraz Bluetootha dla szybszego i bardziej energooszczędnego połączenia bezprzewodowego. A także szybszy stał się silnik regulujący, co w połączeniu z nowym wnętrzem prowadzi do znacznie szybszej reakcji.

Jeżdżę prywatnie od dobrych czterech lat na wersji V2 Vyron. Wytrzymała i, o ile nie zapomnimy o ładowaniu, niezawodnie spełnia swoje zadanie. Dotychczas nie było potrzeby większego serwisu, tylko kontrola ciśnienia powietrza i utrzymanie uszczelki strugającej w czystości, i gotowe.
Rura stanowiska uzyskała trochę więcej bocznej gry i przy twardych uderzeniach wspornik obniża się o jeden do dwóch milimetrów – zresztą podobnie jak nowa V3.
To zadowalająco pozytywny bilans; niejedna inna sztyca regulowana mogłaby się uczyć!

Jednakże w poprzedniku dwie rzeczy były zawsze uciążliwe. Po pierwsze pilot: Nieergonomiczny i jakoś toporny był pilot Elect-Remote wersji V1 i V2.
Montaż pilota na rowerze ze hamulcami Shimano był prawie niemożliwy. Zaciski od hamulców Shimano były po prostu za grube dla starej jednostki kierownicy. Ostatecznie (zupełnie w stylu MacGyvera) Dremel, klej i kostka gitarowa rozwiązały problem kompatybilności i znacznie poprawiły ergonomię.
Po drugie była wolna i dość specyficzna funkcja poprzedniej wersji:
Przez naciśnięcie pilota zawór do opuszczania wspornika był otwierany i zamykany w ciągu około jednej sekundy. W tym czasie musiałeś pozostać w pożądanej pozycji, aby ustawić wysokość siodełka. W przeciwnym razie wracała do góry. To nie było naprawdę warte dyskusji na spokojnej wycieczce, ale na dłuższą metę było to jednak męczące i wyczerpujące.

Z V3 zawór pozostaje teraz otwarty tak długo, jak długo jest wciśnięty przycisk - dokładnie tak, jak znamy to z tradycyjnych sztyc z opadaniem. Elektroniczna jednostka na główce sztycy jest trochę większa i nieco głośniejsza; wydaje się, że jest to cena za szybkość reakcji i wymienną baterię.
Rzeczywiście, ulepszona sztyca reaguje błyskawicznie, punkt ciśnienia dźwigni jest wyraźny, skok dźwigni przyjemnie krótki, a siły działające są niewielkie. W terenie technicznym jest to szczególnie dostrzegalne.
Kształt dźwigni obsługi - przynajmniej dla mnie - nie mógłby być lepszy. Pozycja dłoni pozostaje zawsze taka sama, a kciuk musi być tylko minimalnie rozstawiony do obsługi teraz spustopodobnej dźwigni. Zwłaszcza w zawodach i sytuacjach stresowych jest to zaleta, która nie powinna być niedoceniana i powinna więcej niż skompensować dodatkową wagę.

Z nowym pilotem Vyron stał się zatem znacznie bardziej ergonomiczny. Dzięki kompatybilności z Magura Shiftmix i Sram Matchmaker dźwignia może być także montowana w bardziej elegancki sposób - gumowej opasce mówimy pa pa! Ponadto system jest teraz kompatybilny także z obejmami Shimano.
Miło: Mała dioda LED informuje o statusie połączenia.

Nie stwierdzono niechcianych przerw w połączeniu podczas okresu testowego. Tryb uśpienia (szczegóły poniżej) może mieć nieoczekiwany efekt podczas dłuższych tras.
Jeśli wytrzymałość - na co kilka tygodni testów jeszcze nie może dostarczyć wiarygodnych wyników - będzie na poziomie poprzedniego modelu, to nowa Vyron sprawi długo radość użytkownikowi.
I dzięki zestawowi Travelkit, wspornik jest również bardziej przyszłościowy. Na przykład przy zakupie nowej ramy nie trzeba się martwić o 25 mm mniej w kwestii wysokości montażu...

Jedną rzeczą, którą warto zauważyć, jest tryb uśpienia. Po dwóch godzinach bezczynności sztyca przechodzi w stan spoczynku. Nie można jej wtedy aktywować za pomocą pilota.
Zamiast tego należy krótko nacisnąć przycisk z białym logo Magura na sztycy (który wtedy krótko miga na czerwono), aby ponownie nawiązać połączenie z pilotem.
Ta funkcja oszczędza energię, ale może być nieco irytująca, jeśli zapomnimy o tym przed zjazdem.
Na szczęście przycisk jest łatwo dostępny także w trakcie jazdy, a sztyca łączy się szybciej niż ręka wraca na kierownicę.
A propos: Za pomocą tego samego przycisku można również aktywować sztycę, jeśli bateria pilota kiedyś się wyczerpie. Po jego naciśnięciu zawór otwiera się na około 2-3 sekundy i potem automatycznie zamyka.

Oprócz łatwej instalacji i wysokiej jakości wykonania przekonuje również funkcjonalność sztycy siodłowej Vyron MDS-V3. Jednak zalety w stosunku do mechanicznych sztyc regulowanych są niestety dość drogo osiągnięte.
Praktycznie każda rama jest obecnie przystosowana do sztyc regulowanych na kable i ma odpowiednie prowadnice kablowe. Majsterkowicze, którzy mogą zrezygnować z dodatków ergonomicznych, prawdopodobnie zaoszczędzą pieniądze na bezprzewodowej sztycy.
Jednakże, osoby, które chcą ulepszyć rower bez dużego wysiłku, i/lub chcą mieć jak najmniej plątaniny kabli na kierownicy, będą gorąco polecać Magura Vyron MDS-V3!

Ergonomia nowego pilota jest wspaniała, to dla mnie największa zaleta trzeciej generacji. Również intuicyjność i znacznie szybsza funkcjonalność są istotnymi atutami. A fakt, że Vyron jest teraz wodoodporny: to już dodatek!
Jedynie tryb uśpienia, który można zakończyć tylko naciśnięciem przycisku na główce sztycy, oraz dość duża waga nieco psują pozytywne ogólne wrażenie.