Kolarstwo szosowe i gravelowe w Kamptal

"Czy może być jeszcze kieliszek? A może teraz wolisz Checkpoint?" Z uśmiechem Michael stawia mnie przed wyborem, który wydaje się być typowy dla tych okolic.
Przyznaję: Najpierw wycieczka gravelowa, a potem degustacja wina byłaby biochemicznie bardziej odpowiednia kolejność. Ale jak to mówią, święta trzeba świętować tak, jak przychodzą.

I rzeczywiście, w Loisium Langenlois jest naprawdę wiele odpowiednich okazji: śniadanie z szampanem, piwnica pełna przeżyć, spacer po winnicach, zabiegi winne, kolacja z winem w tle, rozmowy z winiarzami... a ostatnio, dzięki światu rowerowemu Loisium, również: przejażdżki gravelowe, trasy dla rowerów szosowych, wycieczki rowerowe, trasy MTB.

Klientom tego typu Loisium Bikewelt oferuje naprawdę obszerną flotę rowerów do wypożyczenia, od wygodnych rowerów z niską ramą, przez potężne elektryczne rowery górskie i aerodynamiczne rowery szosowe, aż po - również wspomagane elektrycznie - rowery dla młodzieży. Tak, nawet przyczepki dla małych dzieci i psów zostały przewidziane, a także można wypożyczyć kaski i buty szosowe.
Kwestią honoru, a mianowicie honoru Michi Mitterbachera, jest to, że rowery są wydawane tylko w idealnym stanie, odpowiednio dostosowane i dopasowane do życzeń klientów. Ci, którzy chcą wiedzieć wszystko w najmniejszych szczegółach, mogą nawet przeprowadzić profesjonalne dopasowanie roweru - chętnie również na przywiezionym rowerze.

Dla jeszcze bardziej wymagających klientów istotne staje się to, co partner współpracujący Trek rozumie przez Demo-Center w szerszym sensie: Okoliczni sprzedawcy mogą wysłać kogoś, kto chce nabyć wysokiej jakości rower tego amerykańskiego producenta, do Bikewelt na intensywne testy. Opłata za wypożyczenie zostanie zwrócona przy późniejszym faktycznym zakupie.
To świetna sprawa, jeśli ktoś nie jest jeszcze całkowicie pewny co do modelu, rozmiaru, wyposażenia, czy też po prostu przydatności roweru! A dla wszystkich innych przynajmniej gwarancja, że w Bikewelt zawsze wypożyczany jest tylko najnowszy sprzęt. O atrakcyjnych wizualnie smaczkach - dostępnych jest także kilka rowerów szosowych w fantazyjnych, niestandardowych lakierach - nie wspominając.
Goście hotelowi otrzymują dziesięć procent rabatu na wszystkie usługi Loisium Bikewelt. Ogólnie jednak sklep i jego oferta są otwarte dla wszystkich fanów rowerów.

Nasze pierwsze zamierzenie wycieczkowe pasuje do winnego otoczenia i programu wstępnego jak garnek do pokrywki: 37 wygodnych kilometrów szutrów przez najważniejsze tereny Langenlois i spółki, ozdobione specjałami kulturalnymi i duchowymi. I nie chodzi tu wcale o przepyszną przekąskę Heurigen, którą tuż przed naszym wyjazdem zjedliśmy, aby zaspokoić rosnące uczucie głodu w południe... chociaż przekąska, spożyta w malowniczym otoczeniu domu 10er, mogłaby również uchodzić za intelektualną budowę.

Niecałe 100 metrów po starcie rundy o 400 metrach wysokości, dolina Kamptalu już otacza nas ze wszystką mocą i majestatem: wyraźnie kiełkująca zieleń winorośli, która rozkosznie się wyciąga i rozciąga w stronę wiosennego słońca; wąska, kręta droga asfaltowa, która szybko kręci w dół przez ogrody w kierunku Zöbing; błękitne niebo, które, ozdobione białymi chmurkami, rozciąga się jak kopuła katedry nad delikatnie falującym krajobrazem wzgórz; a na horyzoncie ciemne sylwetki leśnych wzniesień, które tam z tyłu stopniowo zamieniają się w prawdziwe góry: na przykład Rax i Schneeberg, czy Alpy Mürzsteger.

To uroczy świat alejek piwnicznych i winnic, kamiennych murów i meandrów rzecznych, łąk i pól, z wsiami i kapliczkami rozsianymi wszędzie dookoła. Tak ciemno i tajemniczo meandruje Kamp przez dolinę, w przeciwieństwie do tego, jak przyjazne i otwarte prezentuje się tarasowe tereny.
Nie każdy domek jest ozdobny, nie każda przestrzeń przy drodze jest zadbana. Tym bardziej idealnie pasujemy z naszymi rowerami Gravel do tego krajobrazu.

Już podczas przekraczania Heiligenstein, słynnego wzgórza Rieslinga i corocznego wiosennego miejsca legendarnego wyścigu MTB Kamptal Trophy, szybko stało się jasne, że szybkie rowery terenowe są idealnym sprzętem sportowym dla tego regionu. A im dalej teraz zmierzamy na południowy wschód, tym bardziej to przekonanie zamienia się w niepodważalną pewność. Drogie szutrowe, polne drogi, boczne ulice, alejki piwniczne – między przedłużeniami Manhartsberga na północy a Wagramem na wschodzie rozciąga się gęsta sieć prototypowego terenu Gravel, co sprawia, że nasi lokalni eksperci, dyrektor Bikewelt Michael i szef BB NoPain, nie raz zastanawiają się nad najlepszą z wielu atrakcyjnych opcji dla trasy z punktu A do punktu B.

I tak przemieszczamy się z Zöbing dalej przez Straß i jego uroczy rynek w kierunku Gösing. Czasami przemykamy przez zaczarowane drogi wąwozowe, imponujące ściany lessowe w zasięgu ręki. Innym razem podziwiamy szczególnie starannie odnowione prasy. Czasami cruisujemy wzdłuż zaskakujących krawędzi terenu i cieszymy się rozległymi widokami na Tullnerfeld aż po Dolnoaustriackie Alpy Przednie.
Nagle pochłania nas jasny, zielony las. Po miękkiej ziemi i cienkich gałęziach wspinamy się łagodnie w górę, aż osiągniemy 371 metrów wysokości Hengstberg, znaczące wzniesienie Wagramu.

Dla miejscowych winiarzy wszystko to stanowi ich najcenniejsze skarby - i miejsca pracy: wspomniany już, zawsze dobrze widoczny dzięki swojej 21 metrowej wysokości wieży, Riesling-Berg Heiligenstein z jego europejsko poszukiwaną budową z czerwonobrązowych piaskowców i grubych konglomeratów; Ried Hasel, największa z dziesięciu winnic Straßertal, gdzie oprócz regionalnych białych win dobrze rosną także Burgundie; Wagram, od 2021 roku oznaczony DAC, poziom terenu z plejstoceńskiego lessu nałożonego na dawne dno morskie i żwir Dunaju; czy później Gobelsburg, starożytne tereny winiarskie w Langenlois, dzisiaj również popularne dzięki swojej tętniącej życiem kulturze Heurigen.

Jeszcze kilka umów najmu do przygotowania, doradztwo w zakresie tras, sprzedaż batonów i pomp oraz przymierzanie koszulek, a następnie wszystkie życzenia pozostałych klientów zostaną spełnione i możemy ruszać.
Oprócz wczorajszej stałej załogi, do której należy kolejny Michael, czyli doradca marketingowy Loisium, terapeuta sportowy i były profesjonalny triathlonista "Micky" Szymoniuk, oraz fotograf BB NoSane, dzisiaj dołączyła także pracownica spa i hobbyistyczna triathlonistka Tanya, aby wzmocnić naszą grupę.

Ponownie kierujemy się w stronę Straß im Straßertale. Tym razem jednak nie opuszczamy gminy rynkowej na wschód, lecz podążamy wzdłuż Gschinzbachu przez B35 na północ w kierunku Manhartsberg.
Dolina jest tu wyraźnie wąska, a strome zbocza, teraz również zalesione, wznoszą się po obu stronach. Akurat w najbardziej malowniczym miejscu, gdzie bieg rzeki tworzy charakterystyczny zakręt o 90°, góruje ruina zamku Falkenberg - a raczej skromne pozostałości, które przetrwały z niegdyś z pewnością imponującej, średniowiecznej budowli.
"Nastrój zupełnie inny niż wczoraj", przemknie mi przez myśl w tym miejscu po raz pierwszy. I nie będzie to ostatni raz.

Nie musimy, na szczęście, przejeżdżać przez Manhartsberg. Poprawka: nie możemy. Droga krajowa, która przebiega przez tę długą, maksymalnie 537 metrów wysoką barierę między Waldviertel a Weinviertel z północy na południe, jest bowiem – pozdrowienia od dawnego, odległego Waldviertel – w znacznych częściach nieutwardzona.
Dlatego na rajdzie Waldviertel chętnie wykorzystywana jest do odcinków specjalnych, omijamy więc ten leśny pagórek od prawej strony. Objeżdżamy go przez Elsarn, Bösendürnbach, Mühlbach i Eggendorf, a z Kleinburgstall zjeżdżamy szybko w dół do Plank am Kamp, gdzie szybko zmieniamy stronę rzeki.
Gdyby były lato, wizyta w słynnym Kampbad z jego czerwono-biało-pasiastym drewnianym domkiem kąpielowym byłaby wręcz obowiązkowa. Tak więc jako wskazówka na półmetek, należy tylko wspomnieć, że do Schiltern nie będzie już żadnych możliwości na posiłek i – nie tylko dlatego – zaleca się głodnym i spragnionym Strand-Heuriger Bachmann, który jest zazwyczaj otwarty od połowy maja.

W międzyczasie mój metabolizm wykonał swoje zadanie. Dlatego nie jest to koniecznie proste czy nawet przyjemne, że teraz droga w górę do Thürneustift jest dłuższa i bardziej stroma; ale przynajmniej, również dzięki mojemu wysokiej jakości sprzętowi sportowemu, jest ok. Zresztą to oczywiście ja wybrałam komfort wytrzymałościowego roweru wyścigowego zamiast szybkości aerodynamicznego wyścigowca. I nasza, moja prędkość podróży, potwierdza moją decyzję.
W ciągu trzech kilometrów pokonujemy prawie dwieście metrów wysokości; typowe dla zachodniego brzegu Kamps między Zöbing a Gars, gdzie zbocza czasami są nawet znacznie stromsze i czasami tworzą prawdziwe ściany. Widok, który się stąd rozciąga nad wcięciem doliny, jest odpowiednio imponujący.

Następnie wręcz uniesieni przemierzamy płaskowyż, na który rozciąga się Waldviertel od Thürneustift. Łąki przeplatają się z polami, które są częściowo jeszcze brązowe, a częściowo już soczyście zielone. Tu i ówdzie mały lasek rzuca cień lub w krajobraz wdziera się żółte jak złoto morze kwitnącego rzepaku. Tutaj na górze jest samotnie. Samotnie i przepięknie.
Poza nielicznymi gospodarstwami i miejscowością Tautendorf, zamieszkałą przez 180 osób, napotykamy ledwie ślady ludzkiej obecności. Drogi jednak są doskonale utrzymane, zazwyczaj całkowicie wolne od ruchu, przejrzyste i nawet z nadjeżdżającym z naprzeciwka traktorem wystarczająco szerokie dla wszystkich. Raj dla rowerzystów szosowych!

Stiefernbach daje jeszcze raz powód do pokonania kilku metrów w górę, a potem znów w dół. Ale nikogo nie czekają tu złośliwe podjazdy czy złe rampy - raczej stały, przeciwny wiatr.
Chociaż: Aby ostatecznie dość zmęczonym osiąść na paletowych meblach browaru w Schiltern, wystarczy podróżować z osobami znacznie sprawniejszymi...