Fotorelacja Salzkammergut Trophy 2024

15.07.24 10:23 2152024-07-15T10:23:00+02:00Text: Pressetext, NoMan (Przetłumaczone przez SI)Zdjęcia: Erwin HaidenGłęboka gleba, ale idealna pogoda na wyścigi i atmosfera, że ziemia drżała: Tyrolczyk Philip Handl i jego rodaczka Bianca Somavilla z powodzeniem obronili swoje tytuły na ekstremalnym dystansie największego maratonu MTB w Austrii, wyznaczając tym samym trend. Ponieważ miejscowi byli szczególnie skuteczni podczas 27. edycji legendarnego wydarzenia w i wokół Bad Goisern w tym roku.15.07.24 10:23 3822024-07-15T10:23:00+02:00

Fotorelacja Salzkammergut Trophy 2024

15.07.24 10:23 3822024-07-15T10:23:00+02:00 Pressetext, NoMan (Przetłumaczone przez SI) Erwin Haiden

Choose your language

translated by AI

AI generated translation
AI-generated translation refers to the process of using artificial intelligence, particularly machine learning models, to automatically translate text or speech from one language to another. These systems, such as neural machine translation models, analyze large datasets of multilingual content to learn patterns and associations between languages. The generated translations are based on statistical probabilities and context learned during training.

Głęboka gleba, ale idealna pogoda na wyścigi i atmosfera, że ziemia drżała: Tyrolczyk Philip Handl i jego rodaczka Bianca Somavilla z powodzeniem obronili swoje tytuły na ekstremalnym dystansie największego maratonu MTB w Austrii, wyznaczając tym samym trend. Ponieważ miejscowi byli szczególnie skuteczni podczas 27. edycji legendarnego wydarzenia w i wokół Bad Goisern w tym roku.15.07.24 10:23 3822024-07-15T10:23:00+02:00

Łyk z butelki piwa, krótka pogawędka z sąsiadem o rozczochranych włosach, a potem Jakub znów całkowicie skupia się na wydarzeniu. Z wyczuciem i słyszalną radością dmucha w trąbkę. Raz delikatnie i miękko w rytm muzyki, która dobiega z specjalnie ustawionych głośników, innym razem brutalnie i głośno; potem znów w mistrzowskim crescendo i decrescendo, ścigając się z mijającymi go rowerzystami, lub tak długo, jak potrafią tylko dęci i nurkowie apneiści.
Obok Dominik z zapałem dzwoni dzwonkiem krowim i potrząsa swoją sztuczną fryzurą Slash, Sina ściska gwizdek tak mocno, że jej palce stają się tak zakrzywione jak jej kostium całego ciała, a jasnoróżowa spódniczka z tiulu Silke kołysze się w rytm ruchów, z którymi tańczy boso na krawędzi trasy.

To znowu Salzkammergut Trophy. I jak co roku, gdy największy maraton MTB w Austrii odbywa się wokół Bad Goisern nad jeziorem Hallstätter, grupa kibiców Görb zajmuje miejsca po południu w osiedlu tuż przed mostem przez Traun, który wskazuje pięciu trasom drogę do mety, a zawodnikom A i B drogę w kierunku Hallstätter Salzberg i Gosausee.
Prawie 3.500 uczestników z 39 krajów przejeżdża w ciągu dnia przez to miejsce, dobrze tysiąc z nich nawet kilkakrotnie. To daje mnóstwo okazji dla Jakuba i Dominika, Siny i Silke, Very i Kerstin, Mario i Moda, ich dzieci i wszystkich innych przyjaciół, sąsiadów i znajomych, którzy dołączają w ciągu popołudnia, by dmuchać w gwizdki do bólu palców, śpiewać do utraty głosu, tańczyć do zmęczenia nóg i krzyczeć do ochrypnięcia.

Otwórzcie swoje drzwi, przynieście swoje kostiumy, podzielcie się swoimi playlistami!
Znów mamy Salzkammergut Trophy, a strefy dla fanów się zapełniają ...

Idealne warunki z salzkammergutlerskim pazurem

Dokładnie na czas na pierwszy start o godzinie 5 rano, deszcz, który padał przez całą noc i również poprzedniego dnia podczas gwałtownej burzy, zmiękczał ziemię w Salzkammergut i sprawiał, że sportowcy i organizatorzy martwili się. 403 uczestników, w tym 10 pań, podjęło wyzwanie ekstremalnej trasy Trophy o niewyobrażalnych 209 kilometrach i 7.047 metrach różnicy wysokości w pierwszym świetle rozjaśniającego się porannego nieba.
W ciągu przedpołudnia na sześciu kolejnych dystansach rowerów górskich i dwóch dystansach rowerów szutrowych między 127 a 22 kilometrami oraz licznych specjalnych klasyfikacjach od jednokołowych, przez vintage po straż pożarną, uczestnicy wyruszyli w trudną, ale niezapomnianą przygodę.

Mimo miejscami głębokiej ziemi, sportowcy znaleźli idealne warunki podczas 27. edycji tego legendarnego wydarzenia. To raczej niezwykłe dla tego konkursu, ponieważ między zabójczym upałem, jak w 2023 roku, a równie problematycznymi opadami śniegu, jak w 2009 roku, w Trophy często leży tylko wąski margines.
Kluczowe punkty, takie jak słynne, ponad 30% strome wzgórze Hallstätter Salzberg czy przerażający zjazd przez "Ochsentod", nie stały się płaskie czy łatwiejsze przez idealne temperatury i nieszkodliwe chmury... po prostu Salzkammergut Trophy!

Fanom Görbera pogoda jest zawsze dość obojętna, przychodzą zarówno w deszczu, jak i w słońcu.
„Mamy tu bardzo fajnie z tym zadaszeniem i naszymi rodzinnymi domami”, wskazuje Silke na obszerne zadaszenie za nimi i dwa domy jednorodzinne przed sobą. Wraz ze swoją kuzynką i sąsiadką z dzieciństwa, Marie, zorganizowała również w tym roku strefę kibiców, zgromadziła przyjaciół, wyjęła lodówkę turystyczną, rozstawiła kilka stołów i ławek.
Jest mnóstwo przekąsek i napojów wszelkiego rodzaju, serpentyny karnawałowe są równie łatwo dostępne jak widelce, talerze i – po dyskretnym zwróceniu uwagi przez Moda – korkociągi. I z każdym jednorożcem i istotą motylową, która dołącza z okolicznych domów i mieszkań czy nawet z dalszych miejsc, okrzyki dopingujące stają się coraz głośniejsze.

Wspaniali Austriacy

Którzy z uczestników rozgrywających się w Görb zabaw z powodu zbyt wysokiej prędkości niczego nie zauważyli, to liderzy dystansu A. Przemknęli przez to miejsce, zanim miejscowi rozpoczęli swoją służbę.
Faworyzowany Tyrolczyk, ubiegłoroczny zwycięzca Philip Handl (Team Ischgl Simplon), nie zawodził oczekiwań, już na Raschbergu zrobił pierwszą lukę i po niemal samotnym wyścigu na czele wygrał z czasem 9:46:19, choć świadomie zwalniał na zjazdach. "Miejscami było ekstremalnie ślisko, nie chciałem niczego ryzykować", wyjaśnił 27-latek na mecie.
Tylko ubiegłoroczny trzeci zawodnik, Styryjczyk David Schöggl (1OF1 Cycling Team), był w stanie w dużej mierze dotrzymać kroku niezwykle silnemu Tyrolczykowi i zakończył z ośmiominutową stratą na drugim miejscu. Na trzeciej pozycji uplasował się Górnoaustriak Michael Kampelmüller (Intersport Mühl4tler Bike Team).
Całe podium ekstremalnego dystansu, a także dziewięć kolejnych miejsc w pierwszej piętnastce, w tym ubiegłoroczny drugi i niedawno drugi w RAAM, Lukas Kaufmann (6.), były w rękach Austriaków o barwach czerwono-biało-czerwonych.

Wśród kobiet królewska dyscyplina również przypadła tyrolskiej ubiegłorocznej zwyciężczyni Bianki Somavilli (deniflcycling.com). Wygrała z czasem 11:52:33 godzin, miała jednak trudne zadanie z ubiegłoroczną wicemistrzynią Anną Bicskei (Glampia Cyprus Team), ponieważ Węgierka była nawet w środkowej części prowadzenia, dopiero na Roßalm pozwoliła się dogonić i zaledwie pięć minut straty utrzymała do mety. Trzecie miejsce zajęła kolejna Austriaczka, Sonja Eckhart (1OF1 Cycling Team).

Wszędzie tam, gdzie jest piękne miejsce, ludzie stoją i dopingują
Zwyciężczyni Sabine Sommer o wspaniałej atmosferze wzdłuż trasy

Wspaniały triumf na własnym terenie odniosła Irina Fettinger (MTB Club Salzkammergut) na drugiej co do długości trasie o długości 127 kilometrów i 3.758 metrów przewyższenia. Lokalna zawodniczka zwyciężyła w imponującym czasie 6:48:14, wyprzedzając Cornelię Holland (Naturfreunde Wilhelmsburg) z Dolnej Austrii. Na trzecim miejscu znalazła się Polka, Agnieszka Kachel (Rybczynski-Bikes Remmers Team).
Wśród mężczyzn, podobnie jak w ubiegłym roku, zwyciężył Karl Markt (Shimano Austria), który wycofał się z zawodów cross country. Tyrolczyk wygrał z czasem 5:42:08, wyprzedzając Christophera Schwaba (Nora Racing Team) z Wiednia. Trzecie miejsce również zajął zawodnik z Wiednia, Andreas Waldmann (RC ARBÖ Garmin Merida Polizei Wien).

Nastroje od rana do późna

W strefie imprezowej w Görb wielkie nazwiska są nieistotne. Tutaj bez wyjątku kibicuje się wszystkiemu, co ma koła - niezależnie czy to jedno, jak w przypadku Muni-Cycler, czy dwa, jak większość uczestników; niezależnie czy z numerem startowym żółtym, zielonym czy czarnym, czasami nawet niezależnie od tego, czy w ogóle biorą udział w wyścigu, czy tylko przejeżdżają z ciężkim bagażem wakacyjnym lub lekkim bagażem opiekuna.
Miejscowi oczywiście mają swoich faworytów: braci na dystansie 200 km, kuzynów i przyjaciół na 100 km, znajomych z Goisern i okolic na wszystkich dystansach, które oferuje Salzkammergut Trophy. Ale kibicują naprawdę każdemu, kto przejeżdża przez ich strefę kibiców.
Tańczą Macarenę i z radością i kołysaniem jadą w wyimaginowanej gumowej łodzi, machają flagami, bębnią drewnianymi pałkami na beczkę deszczową lub robią falę zarówno akustycznie, jak i mechanicznie. Szczególne brawa należą się tym, którzy przeskakują przez dodatkowo umieszczoną na skraju małą drewnianą rampę.

Ze względu na blokadę dróg związaną z Trophy, będąc już zmuszonym do pozostania, jej brat zainicjował te szaleństwa, opowiada Marie. Po kilku latach spokojniejszych z powodu zakładania rodziny, ostatnio znów pojawiło się więcej energii, ponieważ po prostu należy to do całości. Spożycie alkoholu - kiedyś kolarzom nawet dla żartu podawano piwo w kubkach - ale teraz znacznie ograniczono.
"Jeśli ktoś z tych z tyłu specjalnie się zatrzyma i zapyta, to oczywiście coś dostanie. Ale przede wszystkim chodzi nam o wspieranie sportu", wyjaśnia przebrana za mieszankę meksykańskiego pistolero i hawajskiego Teletubbie, według własnej definicji "najgorsza rowerzystka świata".

I za to grupa także otrzymuje coś w zamian. Przynajmniej przelotny uśmiech przemyka na widok tego szaleństwa przez każdą, nawet najbardziej wyczerpaną czy ubrudzoną twarz, większość uczestników reaguje widocznie i słyszalnie: podnoszą pięść, odpowiadają okrzykami, z szerokim uśmiechem nie wierząc potrząsają głową i pokazują kciuka do góry.
Jest to, w Görb jak i wszędzie indziej wzdłuż trasy, gdzie miejscowi i goście, gospodarze i wędrowcy, pomocnicy i opiekunowie przypadkowo lub celowo zbierają się, by dopingować, dawanie i branie, ciągła wymiana: wymieniam aplauz na świeżą energię, daję wsparcie i otrzymuję dobre uczucie, bycia częścią czegoś wyjątkowego.

Zamień aplauz na świeżą energię
Stała wymiana doświadczeń między aktywnymi uczestnikami po tej i po tamtej stronie trasy

Dotyczy to first and foremost tych setek, które pod koniec długiego dnia Trophy zbiegają się na plac Goiserer, aby być częścią tego momentu, który w ciągu ostatnich lat stał się sekretnym punktem kulminacyjnym wydarzenia.
Ludzie stoją gęsto obok siebie, ramię w ramię wciskają się na bandę kanału mety, aby powitać ostatnich powracających z tras A, B i C oraz dłuższego z obu maratonów gravelowych.
Coraz głośniejsze staje się bębnienie niezliczonych rąk na banerach, coraz bardziej euforyczne okrzyki trio moderatorów do mikrofonu, muzyka DJ-a staje się coraz bardziej porywająca; aż w końcu dokładnie o 21:21 Petr Dvořák jako ostatni finisher wraca do Bad Goisern pod bengalskimi ogniami i witany przez samego Trophy-Diabła z dosłownego piekła ekstremalnej odległości.
Czech nie włada zbyt dobrze angielskim, i tak naprawdę w obliczu tej sceny prawdopodobnie brakuje mu słów. Ale to, co dzieje się w jego sercu, gdy to właśnie Philip Handl, zwycięzca Trophy, wręcza mu czerwoną diabelską trofeum za ostatnie honorowe miejsce, można wyraźnie odczytać z jego oczu.

Szef Gregor Lindpointner przekazuje emocjonalne słowo końcowe. "Na Salzkammergut Trophy, w regionie wypoczynkowym Dachstein Salzkammergut, niemal wszyscy są na nogach, a sportowcy są świętowani jak bohaterowie. To, że dzisiejsze duże zawody przebiegły tak dobrze, zawdzięczamy przede wszystkim około 1000 wolontariuszom. To oni tworzą możliwość, aby uczestnicy mogli osiągnąć tak niesamowite wyniki jak dziś. Ten wyścig jest dla nas, organizatorów, dla pomocników i oczywiście dla uczestników, czystą emocją."

Zobacz wyniki