Relacja zdjęciowa z Argus Bike Festival 2025

"Przez lata stałam tam na dole i myślałam sobie, jak fajnie byłoby kiedyś móc wziąć w tym udział. A teraz..." Sarah Schieder brakuje słów. Ale aby wiedzieć, co chce powiedzieć, wystarczy spojrzeć na jej twarz. Szerzej niż ta Styryjka nie da się uśmiechnąć. Promienne oczy opowiadają historie o uzasadnionej dumie, nieposkromionej radości i kipiącej euforii.
Właśnie zawodniczka Rose, wykonując perfekcyjny Superwoman Seatgrab, zajęła trzecie miejsce w premierowym konkursie kobiet na Dirt Battle Vienna na placu ratuszowym w Wiedniu. Ale ważniejsze od - dla niej nieco zaskakującego - miejsca i nagrody pieniężnej jest moment: po raz pierwszy podczas bezspornego punktu kulminacyjnego Argus Bike Festival mogła wystąpić również druga, rzekomo słabsza płeć, aby pokazać, co potrafi.

Konkurs Dirt w Wiedniu zrównał się tym samym z szeregiem renomowanych zawodów grawitacyjnych, na czele z Crankworx Slopestyle World Championships i Red Bull Rampage, które w 2024 roku wprowadziły własne zawody kobiet na najwyższym poziomie.
Wspominanie o Dirt Battle Vienna jednym tchem z tymi międzynarodowymi gigantami wydaje się przesadą? Z punktu widzenia sportowej wartości niewątpliwie. Ale to, co od zawsze obowiązuje mężczyzn w austriackiej stolicy, dotyczy również kobiet: na żadnych innych zawodach profesjonaliści nie skaczą przed bardziej przypadkową, niezwiązaną z wewnętrznym gronem fanów publicznością. Nigdzie indziej zachwycona, oklaskująca publiczność nie jest tak przypadkowa i zróżnicowana jak tutaj. W związku z tym jej entuzjazm jest słyszalny i odczuwalny - zwłaszcza że stadionowa atmosfera działa jak wzmacniacz. I tym większa jest szansa, że zawodniczki Dirt, dzięki swoim trikom i ruchom, swojej odwadze i pewności siebie, swojej świetnej kontroli nad rowerem i technice, staną się wzorem do naśladowania dla innych kobiet i dziewcząt."

Ale nie ma powodu do smutku. Szóstka, która przyjęła jego zaproszenie, wkrótce jeszcze bardziej rozgrzeje plac ratuszowy.
Z początkowego respektu Johanny, po pierwszych próbach, w trakcie których nabrała odpowiedniego wyczucia tempa i synchronizacji, nie pozostało już nic. Z imponującym stylem ona i jej Rose szybują w powietrzu. To samo dotyczy reszty dziewczyn. Skaczą coraz wyżej, lądują coraz bardziej kontrolowanie, whipują coraz pewniej, wirują coraz szybciej, coraz częściej ograniczając kontakt z rowerem.
Po wylosowaniu w pary z jednym z panów, już po zaledwie jednym poranku treningu, są w końcu gotowe na zawody w mieszanych drużynach.

To, co dla mężczyzn jest mile widzianym dodatkowym treningiem, dla kobiet stanowi pierwszą z dwóch głównych atrakcji. Dla wiedeńskiej publiczności to doskonała okazja, aby zrozumieć, co mają na myśli zawodniczki slopestyle, gdy wykonują swoje występy zgodnie z wielokrotnie powtarzanym mantrą swojego gospodarza: "lepiej bezpiecznie niż żałować".
Backflipy należą do repertuaru równie często co Suicide No Handers czy 360-tki, a w zależności od tego, jak wiatr akurat wieje i zmienia kierunek, dochodzą do tego Barspiny lub odrywanie nóg, aż w końcu staje się jasne: zarówno zawodniczki i zawodnicy, jak i widzowie nie mają dość pierwotnie zaplanowanych trzech rund.
Z przerażonym "Zamknij drzwi!" moderator Andi Brewi wysyła Sarę Schieder i jej kolegę z drużyny, Vilibalda Viteka z Czech, na honorową rundę po nieudanej kombinacji Superman Seatgrap-Frontflip, a oprócz freeriderki Horvat, która niestety doznała kontuzji uda już na początku, wszyscy podejmują próbę jeszcze raz.

Zna się te obrazy z przybijania piątek, obejmowania się, radości – już z poprzednich lat. Wie się z konkursu mężczyzn, jak bardzo ci, którzy skaczą z wieży, i ci, którzy na górze czekają na swoją kolej, wzajemnie się motywują. Z konkursu mężczyzn znane są niespodziewane wysokości, na które poziom trików wznosi się z przejazdu na przejazd, o ile publiczność towarzyszy temu z entuzjazmem. Bo wiedzcie: freestyle żyje głośnością, a atmosfera to paliwo dla profesjonalistów slopestyle’u.
Kobiety podchodzą do tych wszystkich aspektów dokładnie tak samo – a już szczególnie wtedy, gdy w konkurencji Best Trick stają solo przed surowym okiem jury. Ale to, co jednoznacznie odróżnia ich konkurs od dotychczasowych na placu przed ratuszem, to magia pierwszego razu.
To niemal namacalna sensacja – widzieć rozwiane włosy i lecące loki w przestrzeni powietrznej przed wieżą ratusza. To odczuwalne ciarki, patrząc, jak pionierki i debiutantki sportu freeride stoją razem na drop-inie. To czysta radość – obserwować młode, a także nieco starsze dziewczyny, jak rosną, nabierają siły i odnoszą sukcesy.

I tak dzieje się to, co musiało się stać: Z nieco krótko wykonanego i krzywo wylądowanego No Footer powstaje taki jak z podręcznika, z początkowo jeszcze lekko chwiejnego Backflipa robi się bombowo pewny pokazowy trik, z 360 Barspina ku uciesze wszystkich, a przede wszystkim Johanny, powstaje double Truckdriver, a z Alma Wiggbergs Backflip Barspin to Can Can... cóż:
Vilibald Vitek jako (nieoceniony przez jury) prekursor niejako to zapowiada, a Andi Brewi natychmiast podchwytuje temat. Prosi publiczność o szczególną uwagę i DJ-a Daniela Hammerschmidta o odpowiednią muzykę. Następnie rzuca beztroskie "Jeśli teraz naprawdę wykona Frontflipa, pójdę dziś boso do domu!"
Więcej nie było potrzeba obecnej mistrzyni świata w slopestyle'u. Frontflip, idealnie prosty, niesamowicie wysoki i z pewnością godną marzenia wylądowany. Tym samym zwycięstwo w pierwszym Dirt Battle Vienna kobiet!

To, czym na Dirt Contest były wielkie sensacje w powietrzu, w Strefie PopUp Rowerowej były małe na ziemi.
Na tej wolnej przestrzeni, usytuowanej centralnie przy wejściu, miała miejsce również premiera podczas Argus Bike Festival. I to taka, która w bardziej uroczy i wrażliwy sposób nie mogłaby pokazać, czym jest i co potrafi rower.

Apropos Cycling Austria: Napędzany rowerami tor wyścigowy na stoisku austriackiego związku kolarskiego okazał się, obok ogromnej huśtawki wodospadowej od JobRad, jednym z hitów dla dzieci podczas targów. Również przy drugiej dużej premierze dla kobiet w niedzielny poranek związek, który w przyszłości chce bardziej skupić się na sporcie masowym, odegrał ważną rolę: ufundował napój będący nazwą Coffee Ride – Women Edition.
Blisko 50 uczestniczek, od zawodniczek sportowych po okazjonalne rowerzystki, wzięło udział w tej przejażdżce zorganizowanej wspólnie z Female Cycling Base i Verge VICC Womens Racing, pokonując spokojną trasę w górę do Manhartsbrunn. Wykorzystały tę okazję, aby nawiązać kontakty, wymienić się doświadczeniami lub po prostu przejechać kilka kilometrów w miłym towarzystwie. To więcej niż tylko widoczny znak rosnącej kobiecej społeczności miłośniczek kolarstwa szosowego w Wiedniu i okolicach!

Jeśli ktoś zastanawia się, czy w tym wszystkim brakuje typowych podejrzanych: Tak, oczywiście Michi Strasser ponownie zorganizował przejazd charytatywny i pokazał ambasadorowi marki Bosch, Stefanowi Schlie, co można osiągnąć dzięki odrobinie wyczucia równowagi w ciele, zarządzaniu pedałami w nogach i technologii Boost w oprogramowaniu, korzystając z nowoczesnych rowerów elektrycznych MTB. Wśród 9 000 osób, które w niedzielne południe w ramach parady rowerowej zamieniły stolicę w utopię bez ruchu samochodowego, z pewnością znalazło się także kilku mężczyzn. I oczywiście, również w tym roku kilku kompletnie nieustraszonych chłopaków wzięło udział w konkursie Dirt i zaprezentowało w niedzielę show, które nie miało sobie równych. Ale hej, kobiety – już o nich słyszeliście?

Co wyniosły z tej soboty pełnej superlatyw, w której po raz pierwszy mogły wystąpić przed legendarną publicznością Argus Bike Festival?
Że były częścią czegoś naprawdę wyjątkowego. Że są dobre, a dzięki takim konkursom mogą stać się jeszcze lepsze. I że chcą tu wrócić. Także, a może przede wszystkim, Sarah Schieder – być może już jako jedna z faworytek do zwycięstwa. Bo jeśli jedyna uczestniczka z Austrii nauczyła się dziś czegoś poza tym, jak wspaniały może być taki dzień w towarzystwie dziewczyn, to z pewnością tego: „Że nawet jeśli jakiś trik wydaje mi się mały, będę nad nim pracować i dalej go ćwiczyć.”