Salzkammergut Trophy 2023 Zdjęcia i fotoreportaż

Południe w Salzkammergut, zaniepokojone spojrzenie w niebo: Nie, nie ma tam niczego do zobaczenia. Ani chmurki, ani zasłony. Nie ma nawet oddechu atmosferycznego ruchu w dwóch do dziesięciu kilometrach nad nami.
To, co zwykle sprawia, że większość maratończyków jest bezradnie szczęśliwa, tym razem powoduje zmarszczki na czole. Bo oprócz bezchmurnego nieba panują również temperatury powyżej 30 stopni.
Bitwa w upale podczas Salzkammergut Trophy! Czy ten maraton ekstremów, słynny z długodystansowego przejazdu przez niesamowite 209 kilometrów i 7.000 metrów wysokości, znany z kaprysów pogody à la nadejście zimy, ciągły deszcz czy temperatury ledwie powyżej dziesięciu stopni, zna jakieś umiarkowanie?

Na koniec dnia wyczerpani, ale szczęśliwi finaliści 26. edycji legendarnego maratonu MTB w mediach społecznościowych będą śpiewać pochwały na cześć tryskających węży ogrodowych i podawanych mokrych gąbek; będą opowiadać o nieskończenie wielkiej pokusie, by zamiast kontynuować jazdę, po prostu skoczyć do rzeki Traun lub jeziora Hallstätter i będą dzielić się rekordowo wysokimi odczytami temperatur z ich urządzeń GPS.
Tutaj i teraz jednak mordercze upały (jeszcze) nie odgrywają tak dużej roli. Tutaj, w najdalszych rządach startowych trasy G. I teraz, tuż przed ostatnim z siedmiu startów w tym święcie sportu mountain bike, trwającym od świtu do zmierzchu.

Całkiem inaczej Mario Reiter. Do godziny 7 rano w ogóle nie wiedział, że będzie jechał w Salzkammergut Trophy. Wtedy jednak zadzwoniło do jego drzwi, a przed nim stanęła zebrana grupa przyjaciół, nakazując mu, aby się z nimi udał. Niespodziewanie, jak przysięga Dolnoaustriak – i jednoznacznie. Bo: Młody człowiek za miesiąc się ożeni.
Więc grupa w liczbie tuzina wyruszyła na wieczór kawalerski. Mario, oznaczony długim sztandarem, na czele, a za nim jedenastu towarzyszy ubranych w jasny i ciemny niebieski. Ich plan: najpierw trochę sportu, a potem miło spędzić czas, „wszystko w spokoju i komforcie“. Mimo małego startowego Seidla jadą dzielnie, dużo się śmieją i żartują.

To ostatnie mają wspólne z inną grupą przyjaciół w biało-pomarańczowych barwach, która na początku rywalizuje z nimi o ostatnie miejsca. Ale tylko przez chwilę, bo jak się okazuje przy Weißenbachwirt, przy stanie kilometrów 3, zespół „After Race Party-Team Bad Goisern“ nigdy nie miał zamiaru dojechać do mety.
Kto za nazwą drużyny przypuszcza grupę młodzieży, która w 22-kilometrowej krótkiej odległości dla początkujących jest już uprawniona do startu (i faktycznie miesza w czołowych miejscach), myli się: W pospiesznym przejeździe do ogrodu przy największym punkcie odżywiania Trophy łączy się znana grupa rowerowych wielkości z Bad Goisern w bardziej dojrzałym wieku. I jedynie Inge Pöllmann sportowo niesie ich sztandar do końca.

Christian Promberger był już wielokrotnie pierwszym pomocnikiem. Ale w jego przypadku to tak jakby system. Od wielu lat Goiserer wzbogaca grupę liczącą 1000 (!) mężczyzn i kobiet, którzy są potrzebni, aby zorganizować Salzkammergut Trophy.
Jego praca: zamknięcie trasy. Prawie wszystkie dystanse oprócz A już pokonał. Jego środek transportu: e-bike, żeby w razie potrzeby można było szybko jechać. Jego znak rozpoznawczy: kamizelka ostrzegawcza w jaskrawopomarańczowym kolorze, duża i przy takiej pogodzie piekielnie gorąca. Jego misja: nie zostawić nikogo w tyle.

Cierpliwie więc jedzie na poziomie Eco za grupą, czeka, aż wszyscy pokonają początkowe dwa strome zakręty wiodące do Soleweg, zatrzymuje się, aż ściągnięty łańcuch wróci na swoje miejsce i znów czeka gdzie indziej, aż odjedzie karetka pogotowia lub najdłuższy marsz z Hochmuth się zakończy.

Strażak z Untersee zdaje sobie sprawę z trudności, jakie nawet krótkie podjazdy, ciasne zakręty czy luźny żwir mogą sprawiać mniej doświadczonym rowerzystom. Nie wspominając o prawdziwych odcinkach szlaku. Zna puste spojrzenia tych, którzy już nie mogą, ale także niezachwiane tych, którzy nadal chcą. I mimo to co roku jest zaskakiwany przez jednego ze swoich podopiecznych.

Tym razem to Birgit Szendi, sama tytułująca się jako "Fette", zaskakuje ostatniego zawodnika. Faktycznie udaje jej się dotrzeć do mety - podobnie jak Noch-Junggeselle Mario Reiter i jego Super Mario Mi.f Riders, pielęgniarka Martina Grundtner czy rodaczka Monika Grossová, oficjalny peleton G-dystansu.
I "Gitte", jak jest napisane na jej numerze startowym, też chce wrócić w przyszłym roku. Nie na dystans F, nie, nie. Dystans G, który już całkiem dobrze pasuje dla osoby jej postury. Tylko proszę, dziękuję, oby z mniejszym upałem, jeśli to możliwe...

Z rekordowymi czasami i rekordowymi temperaturami 26. edycja legendarnego maratonu MTB zapisała się w kronikach krajowego sportu masowego.
Dominującym elementem była letnia gorączka z temperaturami powyżej 35 stopni. Jedynie w pierwszych godzinach porannych alpejskie lasy były jeszcze przyjemnie chłodniejsze. W późniejszych godzinach popołudniowych wyścig, szczególnie na rampach o nachyleniu do 30% na Hallstätter Salzberg oraz na drodze do najwyższego punktu na wysokości 1.507 m nad poziomem morza przy Rossalm, zamienił się w prawdziwą bitwę w upale.

Tyrolczyk Philip Handl wygrał ekstremalny dystans 209 km/7.008 Hm z nowym rekordowym czasem 9:22:31 i ponad sześciominutową przewagą nad Górnym Austriakiem Lukasem Kaufmannem. Trzecie miejsce zdobył Styryjczyk David Schöggl. W ten sposób po raz pierwszy od dwunastu lat ogólna wygrana na legendarnym dystansie A powróciła do Austriaka. Dokładnie 20 lat po hat-tricku Wolfganga Faschinga, Valentina Zellera i Willi'ego Vorderderflera, można było ponownie świętować potrójny tryumf czerwono-biało-czerwony.
... Którego dopełniła Tyrolka w konkurencji kobiet. Bianca Somavilla zdecydowanie wygrała ekstremalny dystans w 11:52 godzin przed Węgierką Anną Bicskei i Włoszką Lucią Carbini. Spośród dziesięciu startujących kobiet, sześć osiągnęło metę w ramach limitu czasu. Wśród mężczyzn o świcie na start odważyło się 462 potencjalnych bohaterów, z których 333 osiągnęło Bad Goisern zgodnie z planem przy zmierzchu.
W sumie na 7 dystansach maratonowych i 2 dystansach gravel bike wystartowało ponad 3.000 sportowców z 32 narodów.

Ale weekend Trophy to przecież nie tylko maraton MTB. Na przykład Scott Junior Trophy jest od początków stałym elementem wydarzenia. W młodzieży tkwi przyszłość, to motto jest w Goisern podtrzymywane!
W 13 konkurencjach wystartowało prawie 340 dzieci w wieku od 5 do 14 lat, podzielonych na niskoprogowy konkurs zręcznościowy oraz "prawdziwy" wyścig XC, profesjonalnie wpleciony w wydarzenie dorosłych i dopingowany przez wielu widzów. Niektóre nazwiska z pewnością pojawią się w kolejnych latach na listach wyników "prawdziwej" Trophy, na czele z zwycięzcami najstarszej klasy U15, czyli Sandra Pink (Crazy Cross Biker) i Leo Beer (RSV Atterbiker).

Wycieczki z przewodnikiem, możliwość testowania rowerów elektrycznych oraz strefa Expo z renomowanymi markami i ofertami targowymi stały się również popularnymi punktami pośród zaraźliwej atmosfery wyścigowej.
I godnym zakończeniem udanego weekendu była BOSCH (e)Bike Schnitzeljagd, gdzie ponad 160 cyklistów elektrycznych zbierało punkty, w tym były narciarz alpejski Thomas Sykora. Liczyły się nie tylko umiejętności kolarskie, ale także takie tradycyjne jak celność strzału z kuszy, tradycyjnego "Salzkammergut-Stahel".

• Strona główna Salzkammergut Trophy
• Do wyników włącznie z klasyfikacjami specjalnymi i Junior Trophy
• Zdjęcia + Raport Salzkammergut Trophy 2022